Dobësia biologjike e “Ujkut Gri” – Sami Lushtakut!
“Më përpara bëjmë koalicion me listën e Radojçiqit se me shqiptarët e partisë tjetër..!”
Mbaje në mendë, serbët nuk bëhen vëllezër dhe gjaku nuk bëhet ujë!
“Apo maskë murtaje?” Qofshë i bekuar që hape portën e kësaj sëmundjeje.
Lushtaku e shpjegoi shpejt e shpejt se në botën e tij të simboleve, forma unike e maskës sqepgjatë ishte pothuajse sinonim me Vdekjen e zezë. Vdekja e zezë ishte një referim për nxirjen e faqes, por në fakt fjala e zezë ishte referim për frikën e thellë emocionale që shkaktoi te partia tjetër shqiptare përhapja e sëmundjes e listes serbe.
E prapëseprapë injoranti flokthinjur guxon të bëjë koalicion me përbindshat e Radojçiqit. Turma të pafundme njerëzish që zgrryhen në jashtëqitjet e tyre. Në emër të kujtë hidhet kjo dashuri antikombëtare? Apo rrezja e pashpresës e PDK-së ishte e pashpresë. Por vargu i ulërimave dhe i fatkeqësive të tij dukej sikur nuk do të ndërpitej kurrë.
Çfarë ka ndodhur saktësisht me Lushtakun? Pyes veten. Dhe kur?! Pa dyshim, kjo nuk ishte një rastësi. “Ti e përcepton racën njerëzore të parties tjetër si një kancer”. “Goditjet vazhdonin. Një paralajmërim i hapur”.
Unë dua t’i konfirmoj se këto ofendime të flliqura të një Don Kishoti, të një përceptimi negative për Drenicën e mbarë kombin. Unë nuk do të doja kurrë që kjo ulërim të ishte e vërtetë.
Kohë e largët apo kurthë zvarranikësh.
Falë Zotit që u shpikën politikanët banal e analfabet. Vëllezëritë e tij! Ndihen më të fort e të lumtur me të! Në fillim mendova, të ishte thjesht një dokumentar televiziv për një “teori konspiracioni” donkishoteske që ngacmon mendimin e çdo atdhetari. Kurrë kjo “ulërim” nuk ka qenë më e vërtetë se sa historia e patreguar e arratisjes së shefit të tij nga rrënojat e PDK-së në nëntor të 2020. Ishte thelbësore për çështjen e disa Aleatëve që Lushtaku i plasaritur së brendëshmi, duhej të ishte në mënyrë të “provueshme rastë psikiatrik”, që të mos lejonte një PDK-ë të re të delte nga hiri i së vjetrës. Pak dihet për mjekun e tij personal të Lushtakut.
Historia nuk mund të shkruhet nga “fitimtarët e klani pronto”.
Kӫtu mes jush, mes kesaj brohorie – Sami Lushtaku ulërinë në media!
Serbia duke lӫshuar rrufet vazhdonte t’i nxiste shqiptarӫt gjak prishur kundӫr shqiptarӫve. Pӫrpiluesit dhe paradigma e politikanëve dhe analistӫve shpӫtimtar, aq tepӫr e njohur te populli ynӫ nӫ ZI, ishte e pashmangӫshme pӫr shqiptarӫt nӫ ditӫt nӫ vijim.
Nuk e di a do tӫ ishte sjellӫ ndonjӫ popull tjetӫr nӫ botӫ, e aq mӫ pak nӫ Evropӫ, kӫshtu si jemi sjellur dhe si po sillen Lushtakët, Valonët, Krasniqët, Batonët, Limajtë, Tahirët e dreqi e i biri… Para syve tanӫ po bӫhet serbizimi i Dardanisӫ dhe drejӫsia e ne s’ndӫrmarrim asgjӫ. Rrimӫ duarkryq dhe sodisim, nga kjo gjendje kaq e mjerӫ, kaq fatale, kaq e pashpresӫ, kaq poshtӫruese dhe kaq tragjike nӫ tӫ cilӫn na lanӫ ish bandat politike.
Te ky politikan është e përfaqësuar gjithë dobësia e karakterit të tij. Ai është i vetmi model i veçantë i species njerzore në Drenicë. Ai është “ai” dhe ai janë “të gjithë” brenda partisë së tij; Lushtaku është politikani me veçantitë e tij dhe në kuptim ai është unikal; në të njejtën kohë ai është mbajtës i të gjithë veçorive karakteristike “negative” të species njerëzore. Personaliteti i tij individual përcaktohet nga veçoritë e ekzistencës së PDK-së, të cilat janë të përbashkëta për të gjithë politikanët brenda rrethitë të tij.
Sa më pak të ndërlikuara e të pandryshueshme të jenë instiktet e Lushtakut, aq më të zhvilluar është truri i tij, pra edhe aftësia për t’u mësuar me realitetin e ri politikë. Shfaqja e Lushtakut mund të përcaktohet si lindje e asaj pike në procesin e evolucionit, ku përshtatja instiktive është reduktuar në minimum. Mirpo Lushtaku është i lindur me cilësi të reja filozofike, që dallojnë nga politikanët tjerë – me njohjen e vetes si specie e veçuar, me aftësin për të mbajtur mend të kaluaren e tij politike si një specie i ardhur nga “Planeti Dymbëdhjetë”; dhe me imagjinatën:
“Më përpara bëjmë koalicion me listën serbe se me partin tjetër shqiptare!”.
Falë të cilës ai del shumë larg caqeve të ndjesive të veta antikombëtare. Këtë shpirtë internacionalisti e kemi parë edhe tek politikanët e sojit të tij duke i demaskuar armiqtë dhe kundërshtarët e partive tjera politike!!!
Ja çfarë mbanë Partia Demokratike e Hashim Thaçit dhe atij Memli Krasniqit. Duke supozuar se me gjithë vështirësitë e përmendura, Partia Demokratike e Hashimëve e Krasniqëve do të kishte sukses në trajnimin e një numri të caktuar rekrutësh duke i kthyer në ushtarë të efektshëm, rezultati detyrueshëm do të ishte tragjikë dhe i vlefshëm për armiqtë e kombit, në një Shtet ku tendenca e përgjithshme është konsiderimi i formacioneve të tilla turpëruese si të padëshirueshme e ndoshta të urryera, sepse ato bien në kontradiktë të plotë me qëllimet më të thella të liderëve politikë brenda PDK-së, që në faktë janë korruptuesit dhe zullumçarët e shtetit.
Laushtaku është më i pa zoti prej të gjithë politikanëve, por vetë ky analfabetizëm, por vetë kjo dobësi biologjike shërben si bazë e fuqisë së tij, si shkaku i parë i zhvillimit të cilësive të tij specifike politike e njerëzore. Deklara e tij e shndërroi PDK-në në një anomali, në një trill të pafytrësisë. Ai është pjesë e partisë së PDK-së, subjekt i dallavereve, intrigave e mashtrimeve, i pa aftë për t’i ndryshuar ato, e migjithatë ai është i aftë të dalë jashtë caqeve të pjesës tjetër natyrës që ka. Duke qenë i pandërgjegjshëm lidhur me veten e vet, ai nuk e kupton mirë pazotësinë e vet dhe ngushtësinë e aftësive të tij politike e fiolozofike.
